A ficción e a poesía son dose, medicinas. O que curan é a ruptura que a realidade provoca na imaxinación.
Feríronme e unha parte moi importante de min fora destruída, esa era a miña realidade, os feitos da miña vida; pero alén dos feitos estaba quen eu podía ser, como me podía sentir, e mentres tivese palabras, imaxes, historias, non estaba perdida.

Jeanette Winterson, Por que ser feliz cando podes ser normal

viernes, 11 de julio de 2014

(Manuel Rodríguez Troncoso)


      



Unha estrela namorada

  De neno
vin unha estrela namorada,
calada
no teito do Ceo,
só con escintileos de amor.
Era do Luceiro,
non do Sol…
     Cando ninguén vía
dábanse unha aperta e un beixo,
de día
     Eu ben o sabía.

     E ás veces,
de noite,
cantáballe á lúa un rousinol
baixo o ceo de estrelas brancas
e azuis…
     A Lúa sorríalle de amor.

                                  

No hay comentarios:

Publicar un comentario