A ficción e a poesía son dose, medicinas. O que curan é a ruptura que a realidade provoca na imaxinación.
Feríronme e unha parte moi importante de min fora destruída, esa era a miña realidade, os feitos da miña vida; pero alén dos feitos estaba quen eu podía ser, como me podía sentir, e mentres tivese palabras, imaxes, historias, non estaba perdida.

Jeanette Winterson, Por que ser feliz cando podes ser normal

jueves, 16 de enero de 2014

Todos somos poetas (García Teijeiro )


Palabras coma fíos invisibles.

Esas mans que escriben na terra.

Coitelos abandonados nos versos.

Pombas que semellan bandeiras.

e beizos que reclaman uns beixos.

Xa alguén escribiu na parede:

Todos somos poetas. 



No hay comentarios:

Publicar un comentario