A ficción e a poesía son dose, medicinas. O que curan é a ruptura que a realidade provoca na imaxinación.
Feríronme e unha parte moi importante de min fora destruída, esa era a miña realidade, os feitos da miña vida; pero alén dos feitos estaba quen eu podía ser, como me podía sentir, e mentres tivese palabras, imaxes, historias, non estaba perdida.

Jeanette Winterson, Por que ser feliz cando podes ser normal

sábado, 24 de mayo de 2014

(Antonio Rigo)


Son o espazo que hai
entre a miña cabeza
que habita máis aló das nubes
e as uñas dos meus pés
que crecen cara á terra,
cando consigo escribir
un poema
brotan os merlos
entre as miñas mans.

No hay comentarios:

Publicar un comentario