Caxigueiro

hai un bosque de imaxes
onde medran os silencios

baixo as pólas
o murmurio das follas
fala das ausencias.

algunhas verdades non se ven
por falta de audiencia

mentres
os ladróns de soños
pasean impunes
coma sombras sen sol.
.....

colle a cebola
pásalle a navalla
e deixa caer as bágoas
así verás
que a tristura
non é de quen chora
senón de quen leva
as talladas no corazón.

....
debaixo do paraugas
todo é posible
cando a pedra escoita
e ti gozas
co canto das pucharcas.

....

pecho os ollos
e a túa voz
achégame as miñas perdas

a ti
a ese abeiro común
de amor e silencio.