A ficción e a poesía son dose, medicinas. O que curan é a ruptura que a realidade provoca na imaxinación.
Feríronme e unha parte moi importante de min fora destruída, esa era a miña realidade, os feitos da miña vida; pero alén dos feitos estaba quen eu podía ser, como me podía sentir, e mentres tivese palabras, imaxes, historias, non estaba perdida.

Jeanette Winterson, Por que ser feliz cando podes ser normal

martes, 6 de octubre de 2015

O meu fillo




Quero debuxar un poema
e trazo lineas con ondas
e peixes saltando con total liberdade,
Na casa dos soños,
en algures deses soños ,
apareces sempre ti,
 ...
o tempo corre, voa,
non se detén,
ten armas para facer esquecementos
e ti,  sempre no meu corazón,
coma se acabases de nacer, fillo .

2 comentarios: